ΕΙΣΑΓΩΓΗ Αρχαία Β' ΛΥΚΕΙΟΥ/ ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΡΗΤΟΡΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ

ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΡΗΤΟΡΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ

Προοίμιον :

Έκθεση του υπό ανάπτυξη θέματος

 Σκοπός: η πρόκληση ενδιαφέροντος και προσοχής του ακροατή

Απόληξη: η πρόθεσις: σε μορφή κύκλου η σύντομη έκθεση του θέματος

Διήγησις:

Αφήγηση των γεγονότων που έχουν συμβεί και δεν γνωρίζει ο ακροατής

Ενδιαφέρει: η σαφήνεια και η πειστικότητα της αφήγησης

Συντηρείται κυρίως αλλά όχι πάντοτε στους δικανικούς λόγους και σπάνια στους

συμβουλευτικούς

Πίστις (αποδείξεις):

1. Άτεχνες

2. Έντεχνες

 Το πιο ουσιαστικό μέρος του ρητορικού λόγου

 Αντικειμενικά πειστήρια-τεκμήρια

 Επινοημένες από τον ρήτορα αποδείξεις

2. 1. Ενθυμήματα: σύντομοι αληθοφανείς συλλογισμοί – κοινοί τόποι

2. 2. Παραδείγματα

2.3. Γνώμες (αποφθεγματικές φράσεις)

Ηθοποιία:  

Εξαρτάται από την εντύπωση που θα προκαλέσει στο ακροατήριο ο ρήτορας ως

προσωπικότητα

Αποβλέπει στη έξαρση (θετική/αρνητική) του ήθους:

1. του ίδιου του ρήτορα

2. του αντιπάλου

3. του ακροατή.

Πάθη:

Στόχος: η συναισθηματική διέγερση του ακροατηρίου (παθοποιία)

Ο ακροατής γίνεται συμμέτοχος των συναισθημάτων που του μεταδίδει ο ρήτορας.

Επίλογος:  

Σκοποί:

1. Η ανάμνηση-ανακεφαλαίωση όσων προηγήθηκαν

2. Η παθοποιία: συναισθηματική συμμετοχή των ακροατών (μέσω της προτροπής ή

της αποτροπής)