ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ: ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ (Μετανάστες- Πρόσφυγες)/ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Β’ ΛΥΚΕΙΟΥ

Κείμενο (1)

Δύο Ελλάδες...

        Υπάρχουν δύο Ελλάδες, αυτό είναι σίγουρο. Μια κοινωνία που με κάθε ευκαιρία χωρίζεται στα δύο και αποκαλύπτεται. Το δράμα των χιλιάδων προσφύγων, ήρθε να επιβεβαιώσει πως οι δύο αυτές παράλληλες «χώρες», δεν έχουν πολλά κοινά. Το αντίθετο.
        Υπάρχει η Ελλάδα των εθελοντών, χιλιάδων ανθρώπων, που ουσιαστικά έρχονται να υποκαταστήσουν το ανύπαρκτο από πλευράς υποδομών κράτος και με οργανωμένο τρόπο κάνουν ό, τι μπορούν για να βοηθήσουν τους απελπισμένους. Και υπάρχει και η Ελλάδα που κινητοποιήθηκε παράλληλα, αλλά για να αποκομίσει πλούτο. Με τον πιο χυδαίο τρόπο όρμησε στους πρόσφυγες για να τους αδειάσει τις τσέπες. Πέντε ευρώ ένα μπουκαλάκι νερό, 100 ευρώ για να τους μεταφέρει ως τα σύνορα.
       Υπάρχει η Ελλάδα του 70χρονου Μυτιληνιού ψαρά που έπεσε στα παγωμένα νερά στην Εφταλού για να σώσει τους πρόσφυγες και φώναζε με αγωνία: «Τα μωρέλια, μωρέ, να σώσουμε». Και υπάρχει και η Ελλάδα που τους βλέπει σαν απειλή και σχολιάζει: «Να σας δω όταν οι εισβολείς απαιτήσουν τη μισή Ελλάδα! Εκεί να σας δω!».
         Υπάρχει η Ελλάδα των χιλιάδων ανθρώπων που οργανώνουν συσσίτια, συναυλίες και δεκάδες εκδηλώσεις στήριξης των ανθρώπων αυτών, είναι και η Ελλάδα που πιστεύει πως «αυτοί οι βάρβαροι, αφού παίρνουν την απόφαση πως δεν περνάνε καλά εκεί που είναι κι επειδή η κυβέρνησή τους έχει προβλήματα, αποφασίζουν να διαταράξουν μια ολόκληρη ήπειρο και σηκώνονται και φεύγουν».
        Υπάρχει η Ελλάδα των νησιωτών που ρισκάρουν τις ζωές τους για να σώσουν όσους περισσότερους πρόσφυγες μπορούν και εκείνων που ανοίγουν τα σπίτια τους να τους φιλοξενήσουν. Είναι και η Ελλάδα που όταν πληροφορείται πως πνίγηκαν ακόμα έντεκα παιδιά προσφύγων, παρατηρούν με κυνισμό: «Και, λοιπόν; Θα κηρύξουμε εθνικό πένθος;».
          Προφανώς και δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Όλες οι κοινωνίες κάπως έτσι λειτουργούν. Η ευχή μόνο, η πρώτη Ελλάδα να είναι μεγαλύτερη, πολύ μεγαλύτερη...

Υ.Γ.: Τα αρνητικά σχόλια για τους πρόσφυγες, τα αλιεύσαμε από ειδησεογραφικά «σάιτς», τα οποία θεωρούνται και από τα πιο σοβαρά. Είναι χαρακτηριστικό πόσα πολλά και βίαια είναι...

Κείμενο (2)

Μια συνηθισμένη είδηση

         Τα ξημερώματα του Σαββάτου, μια ακόμα βάρκα με πρόσφυγες ανατράπηκε, αυτή την φορά ανοιχτά της Καλύμνου. Πνίγηκαν τουλάχιστον μια γυναίκα και τρία μικρά παιδιά. Υπάρχουν ακόμα αγνοούμενοι. Η είδηση, μοιάζει πια συνηθισμένη. Δεν σοκάρει όπως την πρώτη, την δεύτερη ή την τρίτη φορά. Αρχίζει και γίνεται συνήθεια. Η επανάληψη μιας τραγωδίας, ακόμα και αν μέσα σε αυτήν υπάρχει η απώλεια της ζωής μικρών παιδιών (που εκ των πραγμάτων προκαλεί επιπλέον φόρτιση), χάνει την αρχική της δύναμη. Η οποία, δεν περιέχει μόνο  λύπη ή συγκίνηση. Αλλά και ενός είδους αφύπνιση για τις κοινωνίες που αφορά στις αιτίες για τις οποίες προκαλούνται αυτά.

         Τους τελευταίους μήνες, οι ειδήσεις που αναφέρονται σε ανθρώπους που χάνουν την ζωή τους προσπαθώντας να έρθουν στη χώρα μας για να αποφύγουν έναν πόλεμο ή την οικονομική ανέχεια, είναι πολλές. Πάρα πολλές. Πολλαπλασιάζονται.  Και η συχνότητα αυτή, εκ των πραγμάτων αμβλύνει τις όποιες αντιδράσεις. Τουλάχιστον συγκριτικά με εκείνες που υπήρξαν αρχικά. Το παρατηρείς στα μέσα ενημέρωσης που κυνηγάνε την καθημερινότητα. Την πρώτη φορά, ειδήσεις τέτοιες δεσπόζουν. Κυρίαρχες στα δελτία, στα πρωτοσέλιδα, στα ενημερωτικά διαδικτυακά μέσα. Προκαλούν ένα κύμα συγκίνησης και πολλές φορές οργής για όσους ευθύνονται γι' αυτά τα δράματα.

         Η καθημερινότητα παράγει πολλές ειδήσεις και μέσα σε αυτές περνάνε σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα, γεγονότα σαν κι αυτό που συνέβη τα ξημερώματα του Σαββάτου. Κάποια στιγμή, η απώλεια ανθρώπινων ζωών στα νερά του Αιγαίου θα πάψει να αποτελεί είδηση. Αυτό λέει η πραγματικότητα. Στα δελτία, θα κυριαρχήσει κάτι άλλο. Και αυτή η στιγμή, έρχεται, αν δεν έχει έρθει ήδη. Τρία παιδιά και μια γυναίκα που πνίγηκαν, αποτελούν πια ένα μονόστηλο σε κάποια εσωτερική σελίδα των εφημερίδων.
Και μαζί με τα μέσα ενημέρωσης που θα το καταχωρούν στις «συνηθισμένες» ειδήσεις και οι κοινωνίες θα  έχουν αρχίσει ν αποδέχονται αυτή την πραγματικότητα...

Του Γιάννη Παντελάκη

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΠΗΓΗ: Κείμενο (1) http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=43661

                                     Κείμενο (2) http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.media&id=43473

Παρατηρήσεις:

Α.1. Να γίνει η περίληψη του πρώτου κειμένου σε 80- 100 λέξεις.

20 Μονάδες

Β.1. Ποια είναι η είδηση την οποία μας παρουσιάζει ο αρθρογράφος στο δεύτερο κείμενο; Ποιό πρόβλημα θίγει κατά τη γνώμη σας παρουσιάζοντας την είδηση αυτή; (80- 90 λέξεις)

10 Μονάδες

Β.2. Με ποιόν τρόπο αναπτύσσεται  η δεύτερη παράγραφος του πρώτου κειμένου; Απαντήστε τεκμηριωμένα.

5 Μονάδες

Γ.1. Να αιτιολογήσετε τη χρήση των εισαγωγικών στις ακόλουθες περιπτώσεις:

·        οι δύο αυτές παράλληλες «χώρες»

·        «Τα μωρέλια, μωρέ, να σώσουμε»

·        Και, λοιπόν; Θα κηρύξουμε εθνικό πένθος;»

·        τα αλιεύσαμε από ειδησεογραφικά «σάιτς»

·        «θα το καταχωρούν στις «συνηθισμένες» ειδήσεις

5 Μονάδες

Γ.2. Να μετατρέψετε την ενεργητική σύνταξη σε παθητική ή το αντίστροφο και να αιτιολογήσετε την επιλογή σύνταξης από τον αρθρογράφο.

·        «Τα ξημερώματα του Σαββάτου, μια ακόμα βάρκα με πρόσφυγες ανατράπηκε, αυτή την φορά ανοιχτά της Καλύμνου.»

·        «Η καθημερινότητα παράγει πολλές ειδήσεις και μέσα σε αυτές περνάνε σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα, γεγονότα σαν κι αυτό που συνέβη τα ξημερώματα του Σαββάτου.»

4 Μονάδες

Γ.3. κυνισμό, αφύπνιση, δεσπόζουν. Να δημιουργήσετε προτάσεις όπου θα φανερώνεται η σημασία των λέξεων.

6 Μονάδες

Δ. Χωρίς αμφιβολία ο ρατσισμός συνιστά ένα διαχρονικό φαινόμενο αποτελώντας μελάνωμα για κάθε κοινωνικό σύνολο, στο οποίο εκδηλώνεται. Σε μια ομιλία 500 περίπου λέξεων που θα εκφωνηθεί στη Βουλή των Εφήβων καλείστε να αναφερθείτε στους λόγους που αναπτύσσονται ρατσιστικές τάσεις έναντι των μεταναστών, καθώς και στο ρόλο που καλείται να διαδραματίσει το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα για τον περιορισμό τους.

50 Μονάδες